Niezbyt dawno temu, za siedmioma stawami i wieloma lasami, w Przedszkolu Samorządowym w Miliczu, z ogromnym, niezapomnianym placem zabaw (na pewno kojarzycie!), spotkały się dwie zacne niewiasty. Wtedy jeszcze jako małe dziewczynki, urocze i przesłodkie. Były od siebie całkowicie różne, a mimo to, potrafiły znaleźć trwały, złoty środek- kompromis, dzięki któremu kłótnie często udawało się omijać szerokim łukiem. Nie zawsze jednak odnosiło to skutek, ale traktowały to jako wspaniałe urozmaicenie relacji i nie przejmowały się tym w nadmiarze, wiedziały bowiem, że nic tak doskonale nie oczyszcza atmosfery w tak trudnej relacji dwóch odmiennych charakterów, jak potyczka słowna!
Dziewczęta rosły zdrowo, spędziły ze sobą kolejnych lat wiele, w szkole podstawowej. Niestety po niej nastąpił rozłam, wybrały inne drogi do nauki kontynuacji. Przez różne gimnazja kontakt się ograniczył, ale nadal był przyjazny.
Jedna z nich, brunetka z oczami ciemnymi, zakochana w książkach (literatura brytyjska-cudo!) i fotografii, sporcie, muzyce, rozmowach z ludźmi ciekawymi i tymi mniej, nosiła imię królewskie, zwycięskie – Wiktoria.
Druga zaś, zielonooka brunetka, malutka, ale pełna życia osóbka, ciekawa świata, ufna, często niestety zbyt, kochająca malować i fotografować to Paulina – znaczenie opisuje osobę przynależną, dla nas oczywiście pozytywnie, traktujemy to jako wierność, uległość dla tych, których kocha.
Drogi ich połączyły się ponownie podczas spotkania klasowego. Dziewczęta zauważyły podobieństwa i postanowiły to wykorzystać. Paulina prowadziła bloga i Wiktoria zaczęła czasem dorzucać do postów swoje wtrącenia, przemyślenia. Po pewnym czasie stwierdziły, że spróbują swoich sił razem, już całkiem oficjalnie! Co z tego wyniknie? Oceńcie sami!

WIKTORIA:

No więc jeszcze raz Was wszystkich witam serdecznie
Nazywam się Wiktoria Duda i postanowiłam trochę tu namieszać.
W poście poznaliście podstawowe informacje o mnie, więcej będziecie się mogli dowiedzieć w kolejnych wypowiedziach lub poprzez pytania.
Z Paulą znam się od przedszkola, mam wiele ciepłych wspomnień.
Nasze natury od zawsze były odmienne, często wychodziło z tego wiele nieporozumień, ale zawsze jakoś udawało nam się w porę uspokoić :D
Uwielbiam robić zdjęcia, więc pewnie zawalę tego bloga nimi, musicie mi to wybaczyć!
Tymczasem kończę już na dziś.
Do przeczytania już wkrótce ;)